ในช่วงต้นเดือนมีนาคม 1968 นักเรียนชาวเม็กซิกันอเมริกันจำนวน 22,000 คนเดินออกจากห้องเรียนที่โรงเรียนในลอสแองเจลิสเจ็ดแห่งและได้รับความสนใจในระดับชาติ เหตุการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแสดงให้เห็นถึงความไม่เท่าเทียมกันทางการศึกษา กระตุ้นขบวนการสิทธิพลเมือง ของชิคาโน และเป็นแรงบันดาลใจให้นักเคลื่อนไหว ศิลปิน นักการศึกษา และเจ้าหน้าที่ที่มาจากการเลือกตั้งรุ่นใหม่
โรงเรียนที่เกี่ยวข้องให้บริการในบาร์ริออสเม็กซิกันในย่านอีสต์ไซด์ของเมือง หรืออีสต์ลอสแองเจลิส ซึ่งชาวชิคาโนสหรือชาวเม็กซิกันอเมริกันคิดเป็น 75 เปอร์เซ็นต์ (130,000) ของประชากรนักเรียนทั้งหมด นักเรียนประท้วงความไม่เท่าเทียมกันทางการศึกษาจำนวนมากที่พวกเขาเผชิญ: โรงเรียนที่ทรุดโทรมและมีบุคลากรไม่เพียงพอ ครูที่ทำงานหนักเกินไปและไม่ได้รับการฝึกอบรม ขนาดชั้นเรียนเฉลี่ยประมาณ 40 และอัตราส่วนนักเรียนต่อที่ปรึกษาอยู่ที่ 4,000 ต่อ 1 ตาม United Way of Los Angeles นักศึกษายังบ่นว่าพวกเขาถูกนำไปฝึกอบรมสายอาชีพและในประเทศ แทนที่จะเป็นหลักสูตรวิชาการที่จะช่วยให้พวกเขาเข้าเรียนในวิทยาลัยได้
ต้นปี พ.ศ. 2511 เป็นช่วงที่เกิดเหตุการณ์ความไม่สงบในสหรัฐอเมริกา เต็มไปด้วย การประท้วง ต่อต้านสงครามและสิทธิพลเมือง เมื่อตระหนักถึงการเคลื่อนไหวทางสังคมแบบคู่ขนานเหล่านี้และที่เกิดขึ้นในประเทศและทั่วโลก ชิคาโนสจึงเรียกร้องให้ภาษา ประวัติศาสตร์ และวัฒนธรรมของพวกเขาสะท้อนให้เห็นในหลักสูตรของโรงเรียน
นักประวัติศาสตร์ชี้ไปที่การหยุดงานประท้วงในอีสต์แอลเอ ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ขบวนการชิกาโนย้ายจากพื้นที่ชนบทของการประท้วงหยุดงานของ United Farm Workers ในปี 1965 ไปสู่บรรยากาศในเมือง The Blowouts ยังเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นการประท้วงครั้งใหญ่ครั้งแรกของขบวนการที่นำโดยเยาวชน
Valerie Talavera-Bustillos ศาสตราจารย์ด้านการศึกษาของ Chicano ที่ Cal State Los Angeles กล่าวว่า “คราวนี้เป็นเยาวชนที่พูดว่า เปล่า” “นั่นทำให้คนหยุดคิดจริงๆ ว่า ‘ใช่แล้ว เด็กพวกนี้พูดถูก เราไม่ต้องยอมรับ [เงื่อนไขของโรงเรียน]’ มันเป็นจุดเปลี่ยน”
ผู้นำการหยุดงานประท้วงหลายคนได้เข้าร่วมการประชุมผู้นำเยาวชนชิคาโน (CYLC) ซึ่งเป็นงานชุมนุมประจำปีที่เริ่มขึ้นในปี 2506 ที่ค่ายชาวยิวในมาลิบู ชุมชนชายหาดสุดหรู ที่นั่น พวกเขาเปิดใจเกี่ยวกับการต่อสู้ของตนเองและเรียนรู้เกี่ยวกับช่วงเวลาสำคัญในประวัติศาสตร์อเมริกันเม็กซิกันและเม็กซิกัน
“การได้เห็น ฟัง และภาคภูมิใจในความสำเร็จทั้งหมดเหล่านี้ช่วยให้นักเรียนคิดอย่างมีวิจารณญาณเกี่ยวกับ [สถานการณ์] ครอบครัวของพวกเขาเอง” Talavera-Bustillos กล่าว “สิ่งที่พวกเขากำลังประสบ [ที่บ้าน] แต่ยังรวมถึงชีวิตของพวกเขาในโรงเรียนด้วย ‘ทำไมเราต้องทนกับสิ่งเหล่านี้’”
Sal Castro ซึ่งเป็นคนประจำในการประชุมได้นำสิ่งที่ได้เรียนรู้จาก CYLC ไปที่ห้องเรียนสังคมศึกษาของเขาที่โรงเรียนมัธยมลินคอล์นในบาร์ริโอด้านตะวันออกของลินคอล์นไฮทส์
“ในแอลเอตะวันออก คนรุ่นนี้โชคดีที่มีแบบอย่างอย่าง Sal Castro” Mario T. García ศาสตราจารย์จาก Chicano/a Studies ที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ซานตาบาร์บารา เขียนในBlowoutซึ่งเป็นไดอารี่ประจำปี 2011 ที่เขียนร่วมกัน โดย คาสโตร. “ในฐานะครู [คาสโตร] สนับสนุนให้นักเรียนคิดอย่างมีวิจารณญาณ ภูมิใจในตัวเอง และที่สำคัญที่สุด ให้เชื่อมั่นในตนเอง และนั่นรวมถึงความคิดที่จะเรียนต่อในวิทยาลัยด้วย”
ด้วยความกระตือรือร้นที่จะส่งเสริมการเสริมอำนาจ Castro ได้สอนนักเรียนของเขาว่าพวกเขาควรนำความคับข้องใจของพวกเขาไปที่คณะกรรมการโรงเรียนก่อน ด้วยความต้องการที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน เขาจึงช่วยพวกเขาจัดระเบียบการหยุดงานประท้วง
